بررسی تأثیر نظام راهبری شرکتی در تقلیل هزینه‏های نمایندگی: رویکرد مدل‏سازی معادلات ساختاری

هدف اصلی این پژوهش بررسی تأثیر نظام راهبری شرکتی در تقلیل هزینه‏های نمایندگی با استفاده از رویکرد مدل‏سازی معادلات ساختاری است. برای این منظور، اطلاعات مربوط به 68 شرکت از شرکت‏های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران با استفاده از صورت‏های مالی حسا برسی شده در بازۀ زمانی سال‏های 1385 تا 1391 بررسی شد. هزینه‏های نمایندگی (متغیر پنهان) به عنوان متغیر وابسته، به وسیلۀ متغیرهای مشاهده‏پذیر نسبت کیوتوبین، نسبت به کارگیری دارایی‏ها، نسبت هزینه‏های اختیاری، نسبت جریان وجوه نقد آزاد و نسبت اهرمی و نظام راهبری شرکتی نیز به عنوان متغیر‏ مستقل (متغیر پنهان)، بر اساس متغیرهای مشاهده‏پذیر درصد سهامداران نهادی، اندازه هیأت مدیره، درصد اعضای غیرمؤطف هیأت مدیره، نوع مؤسسۀ حسابرس و وجود واحد حسابرسی داخلی در داخل سازمان اندازه‏گیری شده‏اند. هم‏چنین متغیرهای اندازه شرکت و فرصت‏های رشد به عنوان متغیرهای کنترلی وارد الگوی پژوهش گردیده‏اند. پس از اطمینان یافتن از برازش قابل قبول مدل‏های اندازه‏گیری و ساختاری پژوهش، نتایج پژوهش حاکی از آن است که نظام راهبری شرکتی اثر منفی و معنا‏داری بر هزینه‏های نمایندگی دارد. به این معنا که نظام راهبری شرکتی می‏توانند در تقلیل تعارضات بین گروه مدیریت و سهامداران مفید واقع شود و هزینه‏‏های تحمیل شده به سهامداران و دیگر گروه‏های ذی‏نفع را از این بابت کاهش دهد.